به گزارش ایرنا، سید پیروز موسوی روز چهارشنبه درجلسه بررسی و حل مشكلات و كمبودهای منطقه خارك، در جمع مسوولان، كاركنان و تعدادی از خانواده های ساكن در این جزیره افزود: اهداف سازمانی در صورتی تحقق خواهد یافت كه مشكلات نیروی انسانی برطرف شود.
وی اضافه كرد: بخش اعظم ماموریت تامین زنجیره انرژی و نفت و گاز بر عهده نیروی انسانی است كه مهم ترین سرمایه این سازمان محسوب می شوند. موسوی ادامه داد: یكی از حوزه هایی كه پایداری نیروی انسانی رادر جزیره خاركبهبود می بخشد، درمان و سلامت ساكنان و همكاران است.
وی با اشاره به گزارش كمیته بررسی مشكلات نیروی انسانی شركت پایانه های نفتی ایران، گفت: برنامه رسیدگی به نارسایی ها و حل آنها در دستور كار این شركت قرار دارد و این رویكرد خانواده های ساكن خارك، اقماری رسمی ساكن در مركز استان ها و بخش شهری را در بر می گیرد.
موسوی بیان كرد: باید تلاش كنیم تا تمایز و اختلاف سطح زندگی را در جزیره خارك، كاهش دهیم و با یك برنامه مدون، استانداردهای زندگی در این جزیره را در سطح بالاتری نسبت به بیرون آن برسانیم.
مدیرعامل شركت پایانه های نفتی ایران گفت: صنعت نفت از دیرباز به مردم همجوارتاسیسات این صنعت توجه خاص داشته است و این جلسه نیز به منظور گفت و گو درباره مسایل و مشكلات موجود تشكیل شده است.
وی افزود: بخشی از مشكلات كه در جزیره خارك قابل حل باشند در خود جزیره و بخشی را نیز از طریق مدیر عامل سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت و مشكلات مهم تر باقی مانده كه نیاز به مجوز داشته باشد نیز از طریق وزیر نفت دنبال خواهیم كرد.
موسوی یاد آورشد: باید بتوانیم در حوزه سلامت مشكلات را به حداقل ممكن كاهش دهیم و با ایجاد رضایت مندی چه در حوزه شهری و چه در حوزه شركتی اهداف نظام جمهوری اسلامی و اهداف صنعت نفت كشور را تحقق بخشیم.
وی ادامه داد: همكاران ما درسازمان بهداشت و درمان خارك مطمئن باشند این شركت نگاه ویژه ای به حل مسایل و مشكلات آن سازمان دارد.
سرپرست بهداشت و درمان جزیره خارك نیز در این نشست گزارشی از فعالیت های بخش سلامت در این جزیره ارایه كرد.
دكتر سرداری پور گفت: بهداشت و درمان تلاش بیشتری برای راضی كردن مراجعه كنندگان به مراكز بهداشت و درمان به كار خواهد بست.
جزیره خارك از توابع شهرستان بوشهر با 20 هزار نفر جمعیت بزرگ ترین پایانه صادرات نفت كشور است كه در فاصله 67 كیلومتری شمال غرب بوشهر در آبهای خلیج فارس واقع است. ك/2
539